Zamknij Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.

Urbanowo

Pierwsze wzmianki o sieci osadniczej pochodzą z 1298 roku, choć na pewno mamy tutaj do czynienia z wcześniejszym osadnictwem. Świadczą o tym znaleziska archeologiczne z okresu neolitu i epoki brązu. Obok dawnego przystanku kolejowego zachowało się cmentarzysko popielnicowe, z okresu brązu i żelaza. Odkryte znaleziska w toku prac wykopaliskowych zostały przekazane do Muzeum Archeologicznego w Poznaniu. Po raz pierwszy nazwa de min. Urbanowo w dokumentach pisanych pojawia się w 1422 roku. Dzisiejsza nazwa ukształtowana została w 1921 roku.

Nazwa wsi pochodzi od imienia założyciela lub właściciela i zachowała się na przestrzeni wieków - rodziny Urbanowskich herbu Prus. Miejscowość pierwotnie lokowana była w miejscu zwanym dziś „stare" Urbanowo, a od XV wieku wymieniane jest Nowe Urbanowo - dzisiejsze. Od 1793 roku, aż do II wojny światowej Urbanowo było własnością rodu Żółtowskich - bardzo zasłużonej rodzinie wielkopolskiej. Duży wpływ na rozwój wioski miało wybudowanie w II połowie XIX w. lepszej drogi pomiędzy Grodziskiem a Opalenica oraz oddanej do użytku w 1882 roku linii kolejowej ze stacją w Urbanowie. W latach siedemdziesiątych XIX wieku w Urbanowie działał już szkoła - była to szkoła niemiecka służąca do celów germanizacyjnych. W budynku oprócz sal dydaktycznych znajdowały się mieszkania nauczycieli i placówka pocztowa.

Po odzyskaniu niepodległości znacznie ożywiła się aktywność lokalnej społeczności. W 1930 roku powstała z inicjatywy administratora majątku Mieczysława Kobylańskiego ochotnicza straż pożarna. Od 1932 roku we wsi działało koło Stronnictwa Narodowego, utworzone zostały także: Związek Strzelecki, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Wiejskiej. Po II wojnie światowej doszło do likwidacji majątku ziemskiego, ziemię podzielono wśród dotychczasowych pracowników majątku, którzy otrzymali od 8 do 10 ha. Wiosną 1945 roku wznowiono naukę w szkole, której pierwszym nauczycielem był Leon Neumann. Od 1952 roku szkoła posiadała 4 izby lekcyjne. Budynek był nieprzerwanie remontowany i adoptowany do potrzeb placówki. Największą inwestycją było dobudowanie nowego skrzydła do istniejącego budynku.

Pamiątkowa tablica poświęcona powstańcom.

Boisko sportowe.

Gminy członkowskie